In de nazomer van ’25 maakten we een reis van 2,5 week door Scandinavië. We namen de boot naar Göteborg om het vanaf daar hogerop te zoeken. Uiteindelijk kruisten we de Poolcirkel en staken daar de grens over richting Zweden, maar dat komt een andere keer. Ik nam de Bronica en 2 Minolta’s mee, samen met een zak film. Kijk hieronder mee naar de hoogtepunten:
Tijdens ons verblijf in Åndalsnes maakten we 2 uitstapjes in de omgeving. Een van deze voerde ons naar de Geirangerfjord. Het kleine dorpje ligt helemaal ingeklemd tussen de bergen. Deze 2 dagen waren bijzonder zonnig, een mooie gelegenheid om de 2 rollen Kodak Ektachrome te gebruiken. Ondanks de zon geeft deze toch een blauwige tint af. Het is jammer dat het zo duur is, anders zou ik graag meer diafilm willen schieten.
De andere dag reden we de Atlantershavsveien. Ik had een rol Lomo Purple mee en dat geeft toch een erg leuk effect! Die ga ik vaker meenemen!
James Bond is hier geweest, en wij dus ook. Samen met vele andere toeristen. De Atlantershavsveien loopt hier over een aantal eilandjes, met als letterlijk en figuurlijk hoogtepunt de Storseisundetbron. In combinatie met Kodak T-Max 100 levert dat dit plaatje op. Moet je wel even wachten tot er geen verkeer is.
In Mæl stasjon van de voormalige Rjukanbanen staat dit onderhoudswagentje opgesteld. Vlak achter mij ligt de veerboot naar Tinnoset, waar vroeger de treinveren heengingen geladen met wagens vol chemische producten afkomstig uit Rjukan. Dat is al lang verleden tijd, al doet een lokale vereniging nog wel pogingen om toeristische treinen te laten rijden, maar dan weer niet in 2025. De film was Harman Phoenix II, vers uitgekomen in 2025. Hoewel deze rol aardig is gelukt kan ik dat niet zeggen van de kleinbeeld variant. Die foto’s zijn veel te donker en oranje geworden helaas.
In Noorwegen moet je, zeker aan de kust, regelmatig een veerboot nemen. Persoonlijk is dit voor mij een van de mooiste foto’s die ik in 2025 genomen heb. De combinatie van de scherpte van de Bronica en kleuren van de Kodak Ektar zorgen in mijn ogen voor een hele mooie plaat.
Verstopt in de struiken bij Otta stond deze Skiftetraktor, oftewel rangeerlocomotief. Ik doe vaak veel vooronderzoek voor ik op pad ga, des te leuker is het dan wanneer je iets in het ‘wild’ aantreft.
Op het buitenterrein van het Noorse Spoorwegmuseum in Hamar stond dit kleine seinhuisje te bakken in de zon. Het museum zelf is vrij donker, maar het gedeelte buiten is een mooie plek. Met Kodak Portra ga je eigenlijk nooit de mist in.
Een aantal weken voor we gingen, zorgde een rotslawine voor een sperring op de Raumabanen, een van de mooiste spoorlijnen ter wereld. Gelukkig raakte niemand gewond. Het was wel jammer dat hierdoor de treinen een aantal maanden niet reden. Aangezien de foto’s van vorig jaar zijn verdwenen, het volgend jaar nogmaals proberen? Driemaal is scheepsrecht! Gelukkig is de Raumabanen ook zonder treinverkeer de moeite waard, zoals hier bij het niet meer in gebruik zijnde station van Marstein.
In Tinnoset stonden deze oude motorwagens van de Noorse Spoorwegen. Hoewel alle installaties en toebehoren van de Rjukanbanen en Tinnosetbanen onderdeel zijn van UNESCO Werelderfgoed, werd er hier maar bar weinig mee gedaan. Kodak Gold 200 in combinatie met de Bronica ETRS is met recht een gouden combinatie, ook als het bewolkt is.
Op aanraden van een Norose winkelier brachten we een bezoek aan de Heddal Stavkirke, de grootste staafkerk in Noorwegen. Met de dreigene regenbui op de achtergrond legde ik de kerk vast op Kodak Gold 200
En een laatste gemaakt op de Kodak Gold 200. In Ski, ten zuidoosten van Oslo rijden nog de oude treinstellen uit de serie BM69. Over een paar jaar zal dat wel klaar zijn verwacht ik nu de vervanging in aantocht is. Reden genoeg om ze vast te leggen voor het te laat is.