Ik ben al sinds mijn kindertijd een echte Frankrijk liefhebber. Vele keren ben ik met zowel ouders als grootouders wezen kamperen in het land van het stokbrood. Zelf ben ik er weinig meer geweest op wat korte bezoekjes na in de afgelopen jaren. Begin maart was het dan eindelijk weer eens zover, een reis van 10 dagen langs verschillende streken. Samen met mijn vrouw stapte ik in de auto en reden we als eerste naar de Doubs, een departement in het oosten van het land, tegen de Zwitserse grens (over Zwitserland gaan we het nog een andere keer hebben).
In 2009 was ik hier al geweest maar ik wilde graag nog een keertje terug. We verbleven in Pontarlier, aan de voet van het Jura gebergte. Ik heb op deze reis voornamelijk middenformaat geschoten, maar had ook twee Minolta Dynax 600si camera’s mee, 1 geladen met AGFA APX 400 (zwart-wit), en de ander met Lomochrome Turquoise, zie ook hier.
De Doubs is door zijn ligging bij de Zwitserse grens ook heel erg Zwitsers. Het is dat je de Franse nummerborden overal ziet. De borden verraden het niet; aan de andere kant van de grens wordt ook Frans gesproken. Franse Departementen worden veelal vernoemd naar de belangrijkste rivier die er doorheen stroomt, in dit geval dus de Doubs, die uitmondt in de Saône. De bron van het riviertje ligt bij het dorpje Mouthe en is gemakkelijk te bezoeken. Doordat we ver buiten het seizoen waren was het erg rustig en hadden we de plek eigenlijk voor ons alleen.
Hier blijkt voor mij zó duidelijk uit waarom film in mijn ogen zoveel mooiere foto’s aflevert dan digitaal, zeg nou zelf; de kleuren zijn toch prachtig? Ik werd helemaal blij toen ik de scans van deze rol in de mail kreeg. Kodak Gold 200 is mede hierdoor mijn favoriet geworden voor middenformaat. Prachtige kleuren en ook nog eens betaalbaar. Een 5-pack gaat voor minder dan 50 euro van de hand. Hoewel het al eind maart was, was er in de week ervoor nog wat sneeuw gevallen en direct naast de bron van de Doubs ligt een skigebied. Het was echter wel duidelijk dat het seizoen écht voorbij was. De laatste hoopjes sneeuw lieten zich smelten in de voorjaarszon. In het najaar zullen ze vast weer open gaan.
Na deze korte wandeling langs de Source du Doubs en Station Mouthe wilden we het hogerop gaan zoeken, of beter gezegd, de Mont d’Or op. De top van deze berg ligt praktisch op de grens en bied een prachtig uitzicht op Zwiterland, en bij goed weer ook op de Alpen. Het was de vraag of we er konden komen gezien de sneeuw die recent nog was gevallen. Gelukkig hebben we een geschikte auto hiervoor. Na een ietwat lange rit over steeds dubieuzere weggetjes vonden we onze weg naar de top. Af en toe door kleine sneeuwhopen moeten rijdend bereikten we de boomloze top. Daar aangekomen bleek er nog best wel wat sneeuw te liggen waar we erg blij mee waren. Het zorgde er alleen wel voor dat we soms nog ver weg konden zakken, en dat in maart! Doordat het prachtig weer was, was het uitzicht dat ook. Ook hier blijkt weer dat blauwe luchten in combinatie met Kodak Gold een met recht gouden combinatie is!
Ik wist dat er in een Frans dorpje, niet ver van de berg nog oude treinen zouden staan, behorend aan de vereniging Coni’Fer. Ik verwachtte niet iets rijdend aan te treffen, maar wie weet wat ik nog zou kunnen zien. In Les Hopitaux Neufs aangekomen troffen we een alleraardigst Frans bergdorpje en inderdaad wat wagons en een locomotiefje. Het overige materieel wat aardig weggestopt in een loods, en dat is eigenlijk ook wel beter.
De lijn liep ooit tot Pontarlier maar is opgebroken. De vereniging lijkt echter hard bezig om de spoorlijn weer te herstellen, te zien aan de vele werkzaamheden in het dal. Halverwege daar kwamen we ook nog het huidige eindpunt tegen. Door de laagstaande zon is de enige fot die ik daar heb gemaakt niet mooi geworden. Er waren net iets te veel lelijke schaduwen helaas. Laten we hopen dat ze Pontarlier weer mogen bereiken, zodat het geen lijntje van niks naar nergens blijft.
Naast Kodak Gold 200 heb ik de eerder genoemde AGFA APX 400 gebruikt. Een kerstcadeautje van mijn vrouw. Het is altijd leuk om op deze manier in aanraking te komen met film die je nog niet eerder hebt gebruikt. Ik heb nog meer foto’s tijdens deze trip gemaakt maar daar zal ik nog wel eens apart over posten. Ik weet niet of ik APX 400 deze nog een keer zal aanschaffen. De foto’s komen op mij wat flets over, maar dit kan natuurlijk ook altijd nog aan de lichtmeter van de camera liggen. Misschien moet ik hem nog eens proberen maar dan onder andere omstandigheden. Kodak Gold 200 blijft voor middenformaat in mijn ogen een geweldige film, maar volgens mij was dat inmiddels wel duidelijk!
